یک شهر بسته‌های سفارشی بود و تنها دو پستچی! در هیاهوی کرونا که همه در خانه مانده بودند و خریدهای اینترنتی سر به فلک گذاشته بود، پستچی‌های این شهر جانشان را کف دست گذاشتند و حتی یک روز مرخصی نرفتند؛ یکی از این پستچی‌ها خیر مسکن‌ساز است.
به گزارش«مازند نگاه»، در دوران شیوع ویروس کرونا (موج نخست) در حالی‌که این بیماری با قدرت هر چه تمام‌تر سلامت جامعه ما را تحت تاثیر قرار داد، تنها راه مقابله با این موضوع ماندن در خانه بود.
در استان مازندران هم، همچون سایر شهرهای ایران پویش “در خانه بمانیم” به راه افتاد و در کنار آن مردم آگاهی کامل از رعایت نکات ایمنی بهداشتی برای مبتلا نشدن به این ویروس و کاهش شیوع آن را پیدا کردند.
موج نخست این بیماری در اسفند ماه سال ۹۸، آن‌چنان بزرگ بود که به ناچار بسیاری از مشاغل تعطیل شده و افراد زیادی بیکار شدند، رفت و آمدها محدود شد چرا که حضور در مجامع عمومی به سرایت هر چه بیشتر ویروس کرونا کمک می‌کند.
*ماندن در خانه و افزایش تعداد خریدهای اینترنتی!
شدت ترس از این ویروس به حدی رسید که برای انجام کارها خرید مایحتاج در منزل، به خرید اینترنتی روی آوردند و همانطور که می‌دانیم، خریدهای اینترنتی توسط پست یا همان افراد نامه بر باید به درب منزل برسد.
ما در خبرگزاری فارس مازندران به سراغ دو نامه‌رسان یا پستچی فعال در شهرستان گلوگاه رفتیم، که در شرایط سخت کرونایی لحظه‌ای استراحت نکردند، تا مردم در داخل خانه لنگ نمانند، یک شهر بود و این دو نفر، تا اینکه با بهتر شدن اوضاع مردم و کسبه شهر گلوگاه طی مراسمی از این دو نامه‌رسان تشکر و قدردانی کردند.
سید سعید صدری ۴۳ ساله اهل گلوگاه یکی از این دو نامه‌رسانی است، که در گفت‌وگو با خبرنگار فارس درباره دلیل این قدردانی از جانب مردم شهرش می‌گوید؛ در طول۲۰ سال سابقه کاری این نخستین‌بار بود که شهر را دچار چنین شرایط سختی می‌دیدم، البته که ما نامه‌رسانان تعطیلات نداریم و در این شرایط بر خود واجب دانستم تا بیش از پیش پای کار بمانم.
* افزایش حجم کالاهای ارسالی
راستش را بخواهید، در این‌چند سال این نخستین‌باری بود که تعداد و حجم بسته‌ها این چنین افزایش یافت، من و همکارم با پوشش کامل، ماسک و دستکش، از صبح در اداره پست حاضر می‌شدیم و شب به خانه می‌رفتیم، اهل خانه نگران مبتلا شدن من به ویروس کرونا بودند.
وی ادامه می‌دهد؛ شاید بپرسید چرا در این شرایط دست از کار نکشیدم؟ چون می‌خواستم همچون پدر شهیدم عشق به خدمت را به اثبات برسانم، من به دنبال فرصتی بودم تا خدمت‌رسانی را به معنای واقعی تجربه کنم.
*قدم در راه پدری که چهره‌اش را به یاد ندارم
پدر بزرگوارم شهید جهادگر سیدمحمد صدری در سال ۱۳۵۹ اولین شهید شهرستان گلوگاه بود که در حال مأموریت جهاد سازندگی در سانحه تصادف به شهادت رسید.
این فرزند شهید می‌گوید؛ تنها سه سال داشتم که پدرم شهید شد، مادرم برای من و دو برادرم از شخصیت و رفتار انسان‌دوستانه پدرم می‌گفت و ما رفته رفته به ادامه راه پدر علاقمند می‌شدیم.
امروز که ۴۳ سال دارم، باید بگویم مادرم برایمان بسیار زحمت کشید، در روزهای سخت کرونایی در طول روز چندین بار تماس می‌گرفت با اینکه نگران سلامتی‌ام بود ولی دلگرمی می‌داد…
البته این را بگویم که من در بحث‌های خیریه و ساخت‌وساز مسکن برای مستمندان در شهر گلوگاه حدود پنج سالی است فعالیت دارم در حد توان کار انجام می‌دهم.
*عکس العمل مردم در هنگام دریافت بسته‌ها
این نامه‌رسان در مورد رفتار مردم زمانی که زنگ خانه به صدا در می‌آمد می‌گوید؛ مردم با مشاهده ما جلوی درب خانه با دستکش و با ترس و لرز حاضر می‌شدند و بارها در حین رفت و آمد برای ارسال بسته‌ها تحسین می‌کردند، از طرفی هم نزدیک‌مان نمی‌شدند.
*ارسال بسته‌ها با موتور حتی در زیر باران!
وی ادامه می‌دهد؛ خوشبختانه من و همکارم به کرونا مبتلا نشدیم، فقط یک روز به دلیل سرماخوردگی در خانه استراحت کردم و از فردای آن روز فعالیت خود را از سر گرفتم، سعی کردم به هیچ درخواستی برای ارسال مرسوله‌ها پاسخ رد ندهم حتی در روز بارانی هم با موتور سر پستم حاضر شدم، گاهی افراد به هر دلیلی در را باز نمی‌کردند چندین بار برای یک بسته رفت و آمد می‌کردم.
در پایان باید بگویم که از خانواده‌ام، مدیران شهری و استانی و مردم شهرم تشکر ویژه دارم.
در ادامه به سراغ امیر محمودجانلو نامه‌رسان دیگر شهرستان گلوگاه که اقداماتش مورد تحسین مردم شهرش قرار گرفت رفتیم و با او به گفت‌وگو پرداختیم که با هم می‌خوانیم؛
*مردم جلوی درب با تأخیر حاضر می‌شدند
محمود جانلو بیان می‌کند؛ در این شرایط سخت کرونایی سعی کردم برای مردم شهرم مؤثر واقع شده و منتظرشان نگذارم، البته مردم جلوی درب با تأخیر حاضر می‌شدند، علت را جویا می‌شدم، می‌گفتند از رویایی با ما وحشت داشتند، از طرفی نگران این بودند که ویروس روی بسته‌ها موجود باشد.
مردم در سطح شهر در شرایط بحرانی کرونا جلوی من و همکارم را می‌گرفتند می‌گفتند؛ مراقب باشید چرا آنقدر نترس هستید! البته که ترس وجود داشت، چرا که مردم حتی کتاب و خریدهای سطحی را اینترنتی انجام می‌دادند، خریدهای قطور و سنگینی که در طول این چند سال ندیده بودم.
وی ادامه می‌دهد: عشق به کار به خدمت به مردم تنها دلیل زیاده کاریم در ایام سخت کرونایی بود سعی می‌کردم نکات بهداشتی را به خوبی رعایت کرده و سرکار حاضر شوم و این کار را ادامه خواهم داد.
؛ مسؤولان ادارات، مردم و کسبه و رئیس اداره شهرستان گلوگاه با حضور در اداره پست و با اهدای هدیه و لوح یادبود و گل از این دو پرسنل موزعان پست که در امر مبارزه با ویروس کرونا خدمت می‌کنند سپاسگزاری کردند.
انتهای پیام
منبع:فارس